วันพฤหัสบดีที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2553

Katay

ฉันหอบรักฟักไว้ใต้คุ้งฟ้า 
ร้อยมาลาคิดถึงซึ้งอ่อนหวาน
มอบความซื่อสื่อมั่นคงตรงทุกวาร
รวมผสานรักร้อยฝันนิรันดร




เราว้าเหว่หัวใจใครรู้บ้าง
ทนอำพรางสีหน้าว่าสดใส
ฝืนเข้มแข็งแกร่งกล้ากว่าหญิงใด
แอบร้องไห้หงอยเหงาเศร้าคนเดียว




ในวันนี้ฉันเหงาและเศร้าใจ
มิร้องไห้อาลัยให้เธอเห็น
แม้ตกทุกข์ปิ้มว่าน้ำตากระเซ็น
ฉันจะเป็นนักสู้เคียงคู่เธอ




เขาไม่เคยเอ่ยปากฝากรักเลย
ทำเมินเฉยเชือนแชไม่แลเหลียว
จะให้เราเฝ้ารักภักดิ์คนเดียว
ใจห่อเ(ขออภัยค่ะ! คำนี้อยู่ระหว่างการตรวจสอบ)่ยวพิกลทนทำไม




เป็นอะไรดีดีที่มีมอบ
เป็นคำปลอบปลุกใจยามไหวหวั่น
เป็นคำพูดดีดีมีให้กัน
บอกรักฉันมั่นเสมอใช่เพ้อลวง




เป็นความฝันวันวานสานสู่หวัง
เติมพลังแรงใจมิไหวหวั่น
จะร่วมเรียงเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
ช่วยสร้างสรรค์เด็กไทยให้พัฒนา




คิดถึง..คิดถึง....คิดถึง
ฝากเพลงซึ้งคิดถึงมากอยากร้องไห้
คิดถึงคนเคียงข้างที่ร้างไกล
อยากรู้ใจเขาสักนิดคิดหรือเปล่า




โอ้...อกเอย ขวัญใจพี่หลวง
แน่นในทรวงตรึงไว้ด้วยคิดถึง
ทุกเช้าค่ำใจพี่เฝ้าคนึง
ให้รำพึงถึงเจ้าแม่น้องยา




โอ้..อกเอย พี่หลวงแทบจะคลั่ง
คนละฝั่งโค้งฟ้ากั้นพลันใจหาย
คิดถึงเจ้าใจนี้แทบบคลั่งตาย
ทุกลมหายใจนี้..มี..แต่ว่ารักเธอ




จากความรักสู่เรื่องเศร้าเคล้าน้ำตา
ต้องเอ่ยลาตัดใจไม่รู้จัก
ต้องทำตนเป็นคนไม่สนรัก
และหยุดพักรักษาใจไร้กำหนด




เก็บความรักความเศร้าเคล้ากันไป
ความหวั่นไหวคิดถึงซึ้งห่วงหา
ความหวานอ่อนซ่อนไว้ในแววตา
ในสีหน้าคือรอยยิ้มพิมพ์ไมตรี




เมื่อความรักนั้นเป็นเช่นดังฝัน
เป็นดังวันสดใสในใจเรา
เมื่อความฝันผ่านพ้นลมแผ่นเบา
เกิดความเศร้าเข้าแทนแสนเศร้าทรวง




หัวใจรักฟักฝากไว้ที่ใต้หล้า
หัวใจฟ้าฝากไว้ที่ไหนหนอ
หัวใจช้ำกับรักเราที่เฝ้ารอ
ได้แต่พ้อน้อยใจในชะตา


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น